Личная информация
Деятельность
Интересы
██████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████
Любимая музыка
Любимые фильмы
██████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████
Любимые телешоу
Любимые книги
██████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████████
Любимые игры
Любимые цитаты
А звёзды! Разве может человек, никогда не видевший звёзд, представить себе, что такое бесконечность, когда, наверное, и само понятие бесконечности появилось некогда у людей, вдохновлённых ночным небосводом? Миллионы сияющих огней, серебряные гвозди, вбитые в купол синего бархата...
— Дмитрий Глуховский
Нам трудно сегодня понять наших предков,
Забыли отцов.
Мой дед о войне мне рассказывал редко,
И прятал лицо...
Ни холод, ни голод мы не испытали,
Не видели смерть.
Как рвет чье-то тело кусок острой стали,
Нельзя нам смотреть.
Мы мирные люди, а где бронепоезд?
Давно экспонат....
Живем мы спокойно, и так, успокоясь,
Не смотрим назад.
И так, постепенно, забыв о невзгодах,
Живем, как во сне.
Но только тревожно, тревожно чего-то,
И муторно мне...
И снится порою, как свастика снова,
Над миром встает.
И жгут города, а за каждое слово,
В ответ — пулемет.
И люди живые пылают, как свечи,
И дети в гробах...
И расчеловечиванье человека,
И страх! Страх! Страх! Страх!
— Александр Воронцов
О себе